5 Essential Elements For تفاوت بیماری پارکینسون با ام اس

5 Essential Elements For تفاوت بیماری پارکینسون با ام اس

Blog Article

بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده است.  اولین علائم  این بیماری مشکلات حرکتی است. حرکات روان و هماهنگ عضلات بدن توسط دوپامین که ماده ای در مغز است امکان پذیر می شود.

دیگر داروهایی که ممکن است برای پارکینسون تجویز شوند، عبارت‌اند از: آپومرفین، بنزتروپین، آمانتادین و داروهای آنتی‌کولینرژیک. همه‌ی این داروها می‌توانند در کنترل علائم کمک کنند.

۱. سفت‌شدن عضلات: بیشتر افراد مبتلا به پارکینسون در برخی از اندام‌های خود دچار سفتی می‌شوند که دشوارشدن حرکت‌دادن قسمت‌هایی از بدن آن‌ها را موجب می‌شود.

البته، این علائم ممکن است علائم بیماری‌های دیگر هم باشند و حتی اگر فردی به این علائم دچار باشد، به این مفهوم نیست که دچار پارکینسون شده است. دانشمندان هنوز درحال‌مطالعه برای درک این ارتباط هستند.

این وضعیت زمانی ایجاد می شود که غذا یا سایر اشیاء خارجی به داخل ریه ها استنشاق شود.

درمان مریضی پارکینسون خفیف نسبت به پیشرفته آسان‌تر است. معمولاً در این بیماری می‌توان با استفاده از داروها به میزان زیادی علائم بیماری را کنترل کرد.

تا سال ۲۰۲۲، هنوز هیچ درمان قطعی برای بیماری پارکینسون پیدا نشده است اما می توان پیشرفت آن را کنترل کرد. همچنین هیچ علت مشخصی برای ایجاد این بیماری وجود ندارد.

کاردرمانی در منزل با این هدف صورت می‌گیرد که بیمار قادر باشد تمامی کارهای شخصی روزمره ی خود را به تنهایی انجام دهد.

یا فلج لرزان ، پس از آلزایمر دومین بیماری مهم جهان می باشد. این بیماری، به معنای مرگ و اختلال عملکرد سلول های عصبی یا نورون‌ ها می باشد. نوعی اختلال پیش رونده سیستم عصبی مرکزی است و روی سلول های عصبی مغز تولید کننده دوپامین تاثیر می گذارد.

عوارض ناشی از پارکینسون می تواند کیفیت زندگی و پیش آگهی را تا حد زیادی کاهش دهد.  به عنوان مثال ، افراد مبتلا به پارکینسون می توانند سقوط خطرناک و همچنین لخته شدن خون در ریه ها و پاها را تجربه کنند.  این عوارض می توانند کشنده باشند.

تغییر دست خط و ریز و نامنظم‌شدن آن از علائم پارکینسون است

پارکینسونیسم همچنین ممکن است در افرادی دیده شود که به مشکلات عصبی دیگری نظیر آلزایمر، بیماری لویی‌بادی، بیماری کروتزفلد یاکوب، بیماری ویلسون و بیماری ھﺎﻧﺗﯾﻧﮕﺗون مبتلا هستند.

برخی از بیماری پارکینسون و یبوست بیماران نیز یبوست را عامل آزردگی خود می دانند. برخی رعشه دائمی دست‌ها را دلیل آزردگی خود از این بیماری عنوان می کنند. لذا متناسب با نگرانی‌ های بیمار ، برنامه درمانی مناسب ارائه می گردد.

 در پارکینسون ، سلولهای ماده سیاه به تدریج می میرند.  هنگامی که این اتفاق می افتد ، سطح دوپامین کاهش می یابد.